SJABLOON

SJABLOON

Alles kan mij overkomen als ik om mij heenkijk – de tijd
loodgriijs en de dag door de war – een heus teken van
verval – kan ik? Het regent bovenal zo nu en dan,
ik heb geen verweer – ik ben geen zomer meer.

De bladeren angstvallig uit de kruinen en voorlopig hier
niets te doen dan te verzuimen – in kleine kring stilte
op te doen – de kat zijn vacht, de spin ergens in een
hoek, de vlieg al dagen de uitgang zoek.

Verstrikt in mijn eigen ik – niets anders te beginnen dan
de ruimte te benoemen – dit zijn zo de dingen, dit doet
chaos werkelijk met me. Ordeloos de wolken die aan
flarden het luchtruim bestieren.

De laatste bloemen die krampachtig een
laatste pogen ondernemen om te mogen
blijven, hier, achteraf, waar ik in het huidig
overleven nauwelijks in beeld.

Wie, o wie doet de deur wagenwijd
open zodat ook ik tot nieuwe
wegen – alsnog tot vlucht?

Elbert Gonggrijp,  Egmond aan den Hoef,  zaterdag 5 november 2016

Foto Elbert Gonggrijp,  november 2016

Muziek Genesis Evidence of Autumn