VAN NATURE

VAN NATURE

Voor mijn liefste Conny Lahnstein

Niet om het weggaan, niet langer eenzaam, niet
langer onwetend van zich aan het oog had willen
onttrekken, wat had willen wachten met iets te
zullen zeggen, onthulde het zich – duinen,
regen, het verdonkeremaande licht.

Niet meer uit het zicht te krijgen – zoals jij nu
natuurlijk, het bed warm van onze lijven, dicht
tegen elkaar gedrukt. Ik hoef niet langer mij te
bedenken dat ik van je hou.

Het staat buiten kijf – zoals alles wat ons onder
ogen had willen komen – om te mogen blijven
– een eiland dat ons weer ontweek naarmate
de afstand op het water groeide.

Jij keek bijna hetzelfde vanuit een ander helder
kijken, noteerde het jouwe ervan – hetzelfde zand
klevend onder onze schoenen – ook jij beleefde hoe
oud en onbegrensd  deze authentieke wereld.

Dat het ons gebeurde – dat het zoeken
zinlozer was dan willen vinden – maar jij nu
zo geduldig nu in mijn armen – is er een zoeter
geluk – dan wat achteraf bepalender is
dan wat ik telkens trachtte te vertalen? -

Elbert Gonggrijp,  Egmond aan den Hoef,  maandag 14 november 2016

Foto Elbert Gonggrijp,  boot Ameland,  november 2016