OM NOOIT TE VERGETEN

Om nooit te vergeten
Voor mijn liefste Conny

Alles lijkt zich te hebben verlaten, het doek valt voor de
verkleurende bladeren, niets wil meer echt, de glimlach
op je gezicht, het je herinneren waarom wij elkaar niet
hebben te vergeten. Waar ben je, waar was je?

Ik tracht uit de vele brieven die ene waarin je zei dat je
ooit mogelijk voor mij kon kiezen, als je maar wist wanneer.
Ik heb het zo gelaten nooit te verlangen als ik je verlangde.

Het zou pijn of vreugde des te meer.

Het neigt nu naar winter en je hebt het koud. Ik warm jouw
handen aan mijn warmte, daar is geen ontkomen meer aan,
daar waar ik kan staan, daar waar ik het meest mag twijfelen,
reik ik mij aan.

 
Er is geen tijd vol twijfel, er is een altijd. Jij geeft klanken aan jouw
meest mogelijke kind. Of het nu leeg is of stil, of dat het blad valt
zoals het moest. Of nu de aarde kaal en verlaten. Maar ergens
waar ik je veronachtzaamde, ben je, juist daar –

Elbert Gonggrijp,  Egmond aan den Hoef,  dinsdag 1 november 2016
Foto Selfie @ Conny Lahnstein,  oktober 2016