Vriend
of vijand
Tot
een zekere slaap, een sluimeren in de
wakkere
wind, het bronzen fronzen over het
vergeetachtig
weiland, nonchalant.
Groot
hoefblad dat zich eenduidig kromt,
de
bladeren op zijn kop, een vilten gezicht
van
verslagen, verguisd, verlegen.
Het
heet allemaal anders aan het einde
van een middag,een spijbelen van het licht,
grove nazaten de drijvende dotten wolken.
van een middag,een spijbelen van het licht,
grove nazaten de drijvende dotten wolken.
Ik
schrijf het je omdat het desondanks
zo teder is. Zoiets als een naderend afscheid
zo teder is. Zoiets als een naderend afscheid
in
een brief, een vraag goede reden.
Wij
raken nooit iets kwijt, wij rijden er aan
voorbij, het beweegt een zoveelste uitzicht,
toont je gelijkenis met wat niet bestaat –
voorbij, het beweegt een zoveelste uitzicht,
toont je gelijkenis met wat niet bestaat –
Elbert
Gonggrijp,
Hoeverweg,
zondag 17 juni 2018
Hoeverweg,
zondag 17 juni 2018
No comments:
Post a Comment