DRALEN

Dralen

Nooit om gevraagd – dit eeuwige dralen, dit zo ver
buiten alles. En onderwijl het robuuste groen van een
mei, vervuld van daden terwijl de regen mistig
als rook, bijna onzichtbaar, zo aanwezig.

Ik leef een vermoeden, ik moet mijzelf weer overdoen,
zo langzamerhand is het principe een bekende, een

zoveelste verzuchting. Ik kan het niet helpen,
ik ben zo ver buiten alles en jij weet het.

Maar zeker? Buiten is schreeuwende kinderen, een
bal in het gras, bedelende merels, ontluikende
kastanjes, alles aanwezig, alles even eenzaam
als ik nu. Het kijken een gekleurd venster.

Denken vraagt om de gedachte van orde, van
herstellen, om die gehele wereld opnieuw te begrijpen.
In deze ruimte, regen en rook, kinderen en
kastanjes, zoveel mei dat op mij wacht –

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
zaterdag 2 juni 2018