Wednesday, June 20, 2018

NO COMMENT

NO COMMENT

Voorziet in weinig commentaar, 
houdt zich mistroostig, kent geen
verwijt van bestaan.

Afgemaaid tot dorrend hooi,
afgevoerd tot kuil. Het maaisel
maalt niet om heimwee waar
de luchten grijs verzuchten.

Een loze kievit, verlaten
eendenpullen, een afrasterend
hek. Hier moeten wij ooit
vanzelfsprekend
vertrouwd.

Het landschap wordt nooit
meer her, nooit vanouds een
grasspriet in de mond, iets
met een boerenmeid.

Het riekt niet meer naar
vertier, maar naar gier, een
laatste verlaten
zwaluwnest.

Met de ogen dicht blijft
het een mooi vergezicht –



Elbert Gonggrijp,
Alkmaar, woensdag 20 juni 2018

2 comments:

Hilly Nicolay said...

"Kaalgeschoren" dan nog wat rest.

Elbert Gonggrijp - dichter (1965) said...

Het is triest hoe ons omringend landschap nog steeds verschraald en verpest wordt t.b.v. de consumptiemaatschappij en het inkomen van o.a. de boeren. Dat moet en kan volgens mij wel anders. Mogelijk met subsidie land omzetten in nieuwe natuur en meer biologische landbouw. Wie weet zijn wij dan nog niet te laat de natuur te redden...

Lieve groet,

Elbert