ONEINDIG

ONEINDIG

Bij het horen van die merel, die
ene bijvoorbeeld, van hoever komt
het, hoe klonk hij ooit net zoveel
dichterbij als jij toen?

Ik zie je nog zitten, daar, in die
hoge kastanje, op de rand van het
dak, je bent zoveel vroeger als
nu, nu ik je weer herken.

Nog net geen morgen, nog net
geen avond. Ik heb je altijd naar je
gezocht, er woorden voor willen

vinden zolang je nog bestaat.

Er is altijd een nest in het
verborgene en de jongen
vliegen al uit voor je het
wist. Zo klonk je, even
plotseling als jij het nu
je herinnert.

Die oneindige tijd
van zang, van merel,
van toen en hierna –

Elbert Gonggrijp,
tuin Egmond aan den Hoef,
dinsdag 12 juni 2018