Intrigerend
Die
veranderlijke constante. Ik zie het weer
aan de grassen, hun onstuimige bloeien, een
hevige vraag op een onbedoeld antwoord,
zoveel heimwee naar nu, naar hier.
aan de grassen, hun onstuimige bloeien, een
hevige vraag op een onbedoeld antwoord,
zoveel heimwee naar nu, naar hier.
Dood
is in alles wat ik zie een open einde,
een sussende zomer, een wiegend wuiven. Alles
wat bestaat kan nog, ook al houdt het eens
op, vooral nu ik het weet, vooral hier.
een sussende zomer, een wiegend wuiven. Alles
wat bestaat kan nog, ook al houdt het eens
op, vooral nu ik het weet, vooral hier.
Ik
kan het voor je opschrijven, maar het blijft
een vraag, een misschien, een gedachte, ik tracht
een vraag, een misschien, een gedachte, ik tracht
het
te zeggen, misschen is dit het, de nevelige
verte, aanwezige regen, een stille rivier.
verte, aanwezige regen, een stille rivier.
De
dood een geruststellend verdwijnen. Ik kan
niet
zeggen dat wat er is mij is, ik probeer enkel
te
zeggen wat ook jij moet hebben bedoeld. Het
bewoog
en hield zich stil zolang het er was –
Elbert
Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
dinsdag 12 juni 2018
Egmond aan den Hoef,
dinsdag 12 juni 2018
4 comments:
Ze raken je gedichten. Alsof alles hier nu en toen wat was maar niet vergeten kan... Een open einde dan... Toch stemt het droef...
een nevelige verte
de melancholie
de dood soms zo nabij
het zonlicht
warm leven nog
toch aan mijn zij
Ja, wat wilde ik hier zeggen? Dat de zomer niet alleen een bron van vreugde is, maar ook een soort aankondiging van de naderende dood. Alles is bezig naar zijn voleinding te gaan. De lente is jeugd, is groei, is spontaan. De zomer bedaard. Dat het woord " doods " pijnlijk kan overkomen is maar een gegeven. In mijn ogen is zelfs de dood een betrekkelijk gegeven. Je hebt het niet in de hand en kan hem dus het beste onder ogen zien....
Groetjes aan beiden,
Elbert
‘Een veranderlijke constante’, mooie zin. Het geeft een soort van vertrouwen in de seizoenen. Je weet dat na het verdwijnen alles weer zal verschijnen en verdwijnen enz. Het leven en de dood in balans, niet ondergeschikt aan elkaar, maar als een beweging. Mooi.
Post a Comment