AARDEN

AARDEN

Voor mijn Conny Lahnstein

Ik verstrengel je, doorworstel je. Het is op
zijn zachtst gezegd nooit voldoende genoeg
om dit ooit vast te leggen, maar je bent er
zelfs toen ik er niet om vroeg.

Ik verstrengel je, ik beoog je. In al mijn
pogingen je te doorgronden blijf je de
enigste, de eerlijkste, de onverzettelijkste.

Hoe kan dit ooit misbehagen?

Je hebt het licht voor mij bewaard, mijn
eigen schatten gevrijwaard van roof en
benijdzucht, je hebt mijn ego doorstaan,
mijn wanen pro deo voor lief gelaten.

Ik verstrengel je, verlief je, laat je. In alles
wat mij doorleefde bracht je leven tot
liefde. Wat venijnde of verscherpte
ontdeed je van doornig ontevree.

In jouw huis omstrengel ik je. Geef mij
mijn bedenktijd en ik aard jou, zoals jij
mij aard tot in ons volwaardig huis van
het eigenaardig zijn. Wortel ik, besta ik,
maar langzamerhand een echter ik –

Elbert Gonggrijp,  Alkmaar,  Oud Overdie,  donderdag 5 november 2015