ONTLUISTERING

ONTLUISTERING

Vanuit het beeld van waxinelichtjes en kaarsen moet
een heel nieuw huis, liefde en geluk. Ik aarzel mij
een wezenlijker gedaante.

Ik moet van ver komen, leef nog binnen het starre
geraamte van onoverbrugbaar lijkend ziek zijn,
parkeer mijn dagelijkse gedachten tot diverse
mogelijkheden.

Ik filosofeer mij en houd mij zodanig staande, een
schijnbare luxe, maar als zodanig? Ik verlang mij
een metamorfose, de geestelijke cocon tot een
libel, vraatzuchtig tot de wereld.

Kennis die tot daadkracht leidt. Maar ik moet

door zoveel herinneringen, ik moet mijzelf nog
zoveel leren vergeten. Dit is mijn plek en een
elders bestaat niet.

Ziedend besta ik het hier en nu, hoor de jazz
vervagen. Dit was haar stem, hoe zwoel, hoe
ongrijpbaar. Waar mijn eendere weg in
het creëren als het slechts creëren behelst?

Ik tover een idee, maar een vlinder –

Elbert Gonggrijp,  Egmond aan de Hoef,  woensdag 25 november 2015