VAN BUITEN

VAN BUITEN
Na de psychose

Voor mijn liefste

Het waait onaards, het waait mij bijkans uit mijn voegen.

Heb je het koud vroeg je, is het dit seizoen of is het een

vraag waaraan ik niet kan voldoen? Wil je mijn lijf,
wil je mijn warmte?

Ik voldoe niet aan de liefde, ik stel momenteel mijn grenzen

zolang ik mijzelf nog niet in jou herken, zolang ik mijzelf niet

echt kan voelen. Ik leefde voor jou de liefde, maar het is als

een te krappe schoen die zich niet meer naar mijn voet doet

passen. Ik bezie alles, maar als achter glas. Ik bezie alles,

maar afgepast en aangemeten. Kan ik mijzelf hier wel
welkom heten als het nog niet mijn tijd?

Ik luister naar mijn melodie, maar herken haar klanken niet,

al speel ik de maat en zing ik haar ware noten. Ik moet weer

in de pas leren lopen van wie ik eigenlijk voor jou was.

Het vergt een eindeloos geduld, maar ik leer het
uiteindelijk uit mijn hoofd. En jij dan de meest
volleerde compositie die ik nog na eeuwen –

Elbert Gonggrijp,  Alkmaar,  maandag 9 november 2015