Imprenting

Inprenting

N.a.v. een waargebeurde droom….

Ik droomde. Ik droomde mij dat alles en iedereen

mij verleidde tot verliefdheid, dat een ieder namen

tatoeëerde ten teken van bevestiging dat men

daadwerkelijk leefde.

Ik droeg de kleren van de keizer, maar in tertiaire
kleuren alsof ik de aarde was en niet hoefde te

gebeuren. Men zwom met otters en dolfijnen,

maar ik behoefde geen krans dat ik eender met

de dieren was.

Ik sliep in instituten en slikte de zwaarste medicijnen,
ik moest nog gebeuren, ik moest nog ontwaken. Ik
moest nog mijn tijd onder de mensen. Ik moest mijzelf
nog de liefste wensen.

Ik ontwaakte daarentegen en kwam je zo tegen. Ik

ontwaarde mijn leegte dat mijn huis die van een ander

was. Het onze, mijn lief, welteverstaan, maar het voelde zo

anders. Dit waren de feiten, hier had ik het mee te doen.

Hier moest ik mee ontwaken.

Meer dan mijn overpeinzing kon ik niet
bewijsbaar zijn. En dat de tijd, de plek en
de vogels –

Elbert Gonggrijp,  Egmond aan de Hoef,  vrijdag 27 november 2015