HORROR

HORROR

Voor Bianca Hazenberg

Wat als ik je niet meer voorhanden, mijn handen
vergeefs het lieve lichaam verlangde, de tijd
slechte een repetitie was van waar ik mijzelf
enkel de voortgaande tijd voorheen?

Ik kon mijn bewegingen weliswaar maken,

maar bedachtzamer en trager van voetstap.
Alsof wat er gebeurde niets behelsde dan
de voortgang van een eerdere gedachte.

Stilstand als je het zou betrachten zonder
de mooiste woorden die jou zouden bekoren.
Verdwaald in mijn eigen huis, niet afdoende
te leven waarom. Poëzie zonder muze.

Wie zou ik nog kunnen kussen? Ik leefde mijn
eigen natuur zonder enige versierselen, at en
dronk gedachteloos. Comateus de halfbewuste
dagen. Slapeloos de nachten en waartoe?

Het naakte lijf zonder warmte, de liefde zonder
partner, de tast voortdurend op de tast. Begeerte
vleselijk van armoede. Het hart pijnlijk van
wilskracht.

En wat te zeggen van mijn armen? Luchtledig
fantaserend hoe er ooit misschien een ander.

Maar nooit meer? –

Elbert Gonggrijp,  Alkmaar,  Oud Overdie,  zaterdag 7 novenmber 2015