LAST BUT NOT LEAST

Last but not least

Bij de muziek van Coldplay, The Smiths en Jeff Buckley

Nu jij mij weer zo aanwezig bent, 
mijn onrust tot kalmte brengt,
wie mag ik dan hierin zijn?

Hier, in dit ogenblik van het immer
overpeinzen? Hoe kan geluk worden
gekend in een enkele simpele
gedachte?

Jij streelt zachtjes mijn haar en geeft
mij behoedzaam een kus, omarmt
wat ik mij vooraf leegte noemde.

Met harde feiten boekstaafde ik
mijn alledaagse realiteiten, filosofeerde
mij naar een bijna spiritueel verlangen
met mijzelf volledig een te zijn.

Dat terwijl jij de ware liefde verkondigde
met een enkele niet mis te verstane
glimlach?

Een rivier meandert ooit eens naar de zee,

vindt ogenschijnlijk de rust die zij miste.

Zo laaf ik mij voorzichtig aan het besef
van jouw liefde. Ten zeerste door jou te
leren missen.

Al het overige doet er niet toe doe. Ik
reik je mijn poëzie en laat de liefde
tussenbeide de enige waarheid –

@ Poezie Elbert Gonggrijp, Alkmaar, maandag 2 november 2015