HALSREIKEND

HALSREIKEND

Na Parijs, na mijn psychose

Ik staar in mijn verte, orden mijn verwarde gedachten, rek mijn
gehavende lichaam. Ik ben beperkt tot mijn eigen kleine cirkel, kan
niemand dichterbij. Waar zijn dan jouw huid, jouw handen,
jouw armen?

Ik koester de vermaledijde slaap, wens mijzelf een daadwerkelijker

vandaag. Waar is het eerste uur, het liefkozende uur? Alles wil

aardedonker in de tijd van vandaag. Mijn vraag stokt naar

een nieuwe midwinter.

Het verloren kind vreest oorlog en honger, kijkt met zijn bange
ogen de nabije toekomst in. Zal het straks nog ooit gevoed
door wezenlijker ideeën?

Ik speel mijn spel in mijn dromen, vang een bal voor de doden.
Ik verteder het leven voor vandaag al was het maar voor heel
even. Geef mij het brood van de genade, maak het wakker
en sus het kwade.

Ik wil in het nieuwste licht –

Elbert Gonggrijp,  Alkmaar,  maandag 16 november 2015