NA SLUITINGSTIJD

NA SLUITINGSTIJD

Na Parijs. Na mijn psychose.

Ik begrijp mijn wereld niet meer. Wat zich al die tijd

begenadigde met liefde heeft bruusk haar rozen
gesnoeid, het koren gedorst in de volle regen.

Wat een naam had, werd veronachtzaamd, ruw in de
hoek geschoven. Het werd een vergeten kind, als de
rottende appels en de verwaaiende kraaien.

Haat voor later. In het duister domein wil liefde
schaars een klein gehouden geheim. Het is zo
moeilijk thuis te komen, mijn liefste.

Raak mij aan tegen elke stroom in, geef vleugels wat

vertedert, laat niet los wat essentieel. Leef het bestaande

paradijs met mij. Schuif de gordijnen terzijde.

Laat de wereld weer leven.

Vergeet mij niet –

Elbert Gonggrijp,  Alkmaar,  maandag 16 november 2015