(Naarmate de dood - )
Heb ik je ooit uitgelegd
waarom de bladeren ooit
vaste grond en wij de
eendere gedachten?
Niets is voorspoedig, zelfs
ons einde niet. We kunnen
het alleen maar draaglijker
maken door het te voldragen.
Zoals een vrucht rijpt in de
zon, zo sterft een egel
bijtijds in het bijzonder.
Vergeef het de eenzame
mens die aan zijn sterfte
lijdt. Morituri te salutant.
Bij het afscheid is het beter
te zwijgen. Maar wat dan
de essentie is die zich bij
het lijden openbaart,
blijft voor een ieder een
open einde. Het blijft een
gaan waar niemand om heeft
gevraagd, hoe vredig ook -
Elbert Gonggrijp, Heiloo, Olvendijk, dinsdag 3 november 2015
No comments:
Post a Comment